O SEÑOR MIUDO QUE QUERIA VER A DE COPPOLA

e miroume daquel xeito
pregunteime se metade dos que estabamos alí conseguiriamos encher un pequeno frasco que sequera fora a metade do gran saco de ilusion que el carrexaba.
cheguei co meu bono. ía ver aquela pelicula á que eu mesma me obrigara a asistir. 10 entradas. dez filmes. dez sensacions ao cabo. pero ninguna ao principio. estaba a agardar ali.
e miroume daquel xeito
pequeno. miudo. esquivo. ía saltar. non pesaba. tiña materia? non. so tiña aquela mirada... podeme dar unha moediña? é para ver a de coppola/////5segundos de descanso, por favor. non respondo, non me movo e quizas non respire pero sei que despois deses 5segundos, ainda sen dicir nada terei a escasa dignidade de me retirar.
e miroume daquel xeito
e eu sentinme aldraxada, atacada e violenta por aquel ollar. non o aturaba mais. era demasiado directo e eagardaba que a miña reaccion tamen o fora. pero tardei 5segundos.5segundos e caeu no seu pequeno vasiño un obxecto con mais materia cá do seu dono.
e miroume daquel xeito
din que esta moi ben, eu vin a anterior e gustoume moito, a ver se hai sorte e consigo reunir o suficiente para entrar... agora xa esta, fai o que che veña en gana, poruqe me segues a mirar desa puta maneira! non tes o que querias, deixa de agredirme xa, por favor...
e miroume daquel xeito
minutos despois saia da man dunha. unha que remataba de lle comprar unha entrada para ver a de coppola. si, aquela que eu tiña marcada dende facia xa unha semana, aquela xunto coas outras nove. 10 sensacions. pero so despois. demasiado precoz para min. demasiado precoz

e aquel xeito de ollar...